Bij het opstaan stond ik voor de lastigste routekeuze van deze reis. Ofwel de hooggelegen A8 die voorbij Monaco uitkomt ofwel de slingerende kustwegen. Ik koos toch voor het laatste, omdat er op zondag minder verkeer is.
De kust is prachtig: rotsen en baaien. En op soms de onmogelijkste plaatsen liggen villa's met zwembad en tuin. Ik zag het Fort du Mont Alban op het parkachtige Mont Boron. De weg er omheen is genoemd naar Prinses Gracia van Monaco die op 13 september 1982 door een beroerte op 52-jarige leeftijd verongelukte.
Cap Ferrat vormt de scheiding tussen twee baaien. Ik had het kunnen verkennen, maar je kunt al reizend ook teveel van hetzelfde doen. Ik pauzeerde in Beaulieu, dat haar naam eer aan doet; een plaats met prachtige tuinen en gaarden. Het heeft gemiddeld de mildste temperatuur van de Rivièra. Het was er bewolkt en 11⁰C.
De kustweg na Beaulieu was gemakkelijker te rijden. Erboven ligt de middelste corniche bij de ruige Col d'Eze en het beroemde voetpad van Nietzsche. Ik ken z'n leven en de samenvatting van zijn werken. En daar blijft het bij. Het prachtig gelegen Eze moet ik ooit nog eens gaan bezoeken.
Voorbij kapen reed ik het prinsdom Monaco binnen. Eerder was ik er in 1976 en 1980. Ik herkende veel, ook door de jaarlijkse beelden bij de GP Formule 1. Ik parkeerde zowaar gratis in het belastingparadijs bij het stadion Louis II. Met de vouwfiets bereikte ik het paleis waar niet veel te beleven viel. Een wandeling door de exotische tuin, waar ik mijn lunch gebruikte, was boeiender.
In de stad die ook lelijke delen en gebouwen heeft, straalde wel de rijkdom, het genot, de decadentie. En dan vooral in de jachthavens. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet geimponeerd werd. Het is gewoon mijn wereld niet. Ik ging terug om met de escotheo verder te rijden.
Langs de casino's, de japanse tuin, het monument voor prinses Gracia. Ik passeerde prachtige bouwwerken in klassieke stijl, waarvan die uit de Belle Epoque mij het meeste bevallen. In de miezer was het niet leuk om buiten te vertoeven en dus reed ik maar door de straten waar Ferrari's-BMW's-Mercedessen domineerden, totdat ik de escotheo bij het Panorama en de Turbie voor avond en nacht kon parkeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten